“Ik kan gedachten lezen.” zei de jongen die naast me op de kade zat ineens.
Ik maakte mijzelf met tegenzin los uit mijn mijmeringen en keek de jongen aan. “Sorry .. wat zei je?”
“Ik kan gedachten lezen.” herhaalde de jongen.
Weer ééntje die gaat proberen om mij wat geld af te troggelen dacht ik. “Dat bestaat niet, gedachten lezen bestaat niet” zei ik.
“Jawel hoor,” zei hij, “en ik kan het bewijzen. Denk maar aan iets, dan zal ik zeggen wat het is.”
“Ok.” antwoorde ik en ik dacht aan een broodje kroket, dat kennen ze niet in Nigeria.
De jongen sloot zijn ogen, boog zijn hoofd een beetje en fronste. Na een paar seconden opende hij zijn ogen, keek me aan en zei: “Je denkt aan een broodje met een soort worst er in.”
Wow! Dacht ik, Black Magic Juju bestaat echt!
De jongen ging door: “Ik kan ook gedachten manipuleren.”
“Uhm .. wat bedoel je?”
Maar de jongen zei niks meer. Hij keek mij alleen nog maar heel intens aan.
Ik probeerde nog te bevatten wat er net gebeurd was toen het mis ging in mijn hoofd. Het begon met gedachten die in de verkeerde volgorde tevoorschijn kwamen. Ik kon intussen alleen nog maar naar die ogen kijken. Er ontstonden gedachten die niet van mij waren. Ik werd bang en probeerde mijn blik los te breken van zijn ogen. Misselijk. De beelden die ik zag waren onbeschrijfelijk donker, kil, angstaanjagend. Ik was nu in paniek en probeerde uit alle macht de greep op de werkelijkheid vast te houden maar ik gleed steeds verder die zwarte leegte in.
Het laatste wat ik hoorde was mijn eigen geschreeuw.