De jongste dochter was aan de beurt om een pakje uit de stapel te halen. Ze zocht in de jute zak en haalde er een cadeautje uit. Het pakje viel een beetje uit de toon omdat het was verpakt in glanzend zwart papier met een gouden strik. Lisa las de naam voor die in gouden letters op het pakje stond: “Johan”, en ze gaf het pakje aan haar stiefvader.
Een beetje verbaasd pakte Johan het pakje aan en maakte de zwarte envelop open die onder de strik was geschoven. Er kwam een gedicht uit, ook geschreven in gouden letters op zwart papier. Johan begon voor te lezen:
Sinterklaas heeft lang moeten denken
wat hij Johan dit jaar zou moeten schenken
omdat Johan niet braaf is geweest, maar stout
want dat ben je, wanneer je van hele jonge meisjes houdt
Het was doodstil geworden in de kamer. Tante Ingrid was zelfs helemaal verstijfd met een vorkje gebak halverwege het schoteltje en haar mond. Haar mond stond nog open. Johan keek op en wilde het gedicht dubbelvouwen. “O nee maat, doorlezen”, zei oom Gerard dreigend.
Iedere woensdagavond wanneer moeder is gaan zingen
ging jij snel haar kamer binnen
en met de deur op slot gedraaid
heb je Lisa keer op keer genaaid
Moeder keek met afschuw naar haar vriend, ze had geen idee wat er al die tijd speelde.
Het moet afgelopen zijn met jullie speciale geheim
Lisa moet een gewoon meisje kunnen zijn
En dan heeft de Sint nog iets om in je oren te knopen
Maak het cadeau maar open
Johan slikte moeilijk en maakte het pakje open. Het was leeg met op de bodem het laatste couplet, weer in gouden letters:
Je mag van Sinterklaas een keuze maken
je gaat nu naar de politie om in de cel te geraken
of je blijft zitten wacht rustig af
welke Piet er binnen komt voor je straf
Precies op dat moment werd er hard op de deur gebonsd.
“Papa is er!” riep Lisa en ze rende naar de deur.